ประวัติกีฬาวอลเลย์บอล

กีฬาวอลเลย์บอล เริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2438 โดยนายวิลเลี่ยม จี มอร์แกน(Willam G.Morgan) ผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสนาม วาย.เอ็ม.ซี.เอ (Young Men’s Christian Association) เมืองฮอลโยค(Holyoke) มลรัฐแมทซาชูเซตส์ (Massachusetts) ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นผู้คิดเกมการเล่นขึ้นมา เนื่องจากในฤดูหนาวหิมะตกมากผู้คนทั่วไปไม่สามารถเล่นกีฬากลางแจ้งได้ เขาได้พยายามคิดและดัดแปลงกิจกรรมต่างๆ เพื่อใช้เป็นกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจหรือผ่อนคลายความตึงเครียด ขณะที่เขาดูการแข่งขันเทนนิส ได้เกิดแนวความคิดที่จะนำลักษณะและวิธีการเล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้ เล่น จึงใช้ตาข่ายเทนนิสขึงระหว่างเสาโรงยิมเนเซียมสูงจากพื้น 6 ฟุต 6 นิ้ว ใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมแล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมา เนื่องจากยางในลูกบาสเกตบอลนิ่มเกินไป ทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ช้าและทิศทางที่เคลื่อนที่ไปไม่แน่นอน จึงเปลี่ยนมาใช้ลูกบาสเกตบอล แต่ลูกบาสเกตบอลใหญ่ หนัก และแข็งเกินไปทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บ           เขาจึงว่าจ้างให้บริษัท A.G Spalding and Brother Company ผลิตลูกบอลที่หุ้มด้วยหนังและบุด้วยยาง มีเส้นรอบวง 25-27 นิ้ว หนัก 9-12 ออนซ์ หลังจากทดลองเล่นแล้ว เขาได้ตั้งชื่อเกมการเล่นนี้ว่า “มินโตเนท” (Mintonette)           ปี พ.ศ. 2439 มีการประชุมสัมมนาผู้นำทางพลศึกษาที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์ (Sprpingfield College) นายวิลเลี่ยม จี มอร์แกน ได้สาธิตวิธีการเล่นต่อหน้าที่ประชุมซึ่งศาสตราจารย์อัลเฟรด ที เฮลสเตด (Alfred T.Helstead) ได้เสนอแนะให้มอร์แกนเปลี่ยนจากมินโตเนท (Mintonette) เป็น “วอลเลย์บอล”(Volleyball) โดยให้ความเห็นว่าเป็นวิธีการเล่นที่ตีโต้ลูกบอลให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาใน อากาศ โดยผู้เล่นพยายามไม่ให้ลูกบอลตกพื้น           ต่อมากีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่หลายและเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก และแพร่หลายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นเกมที่เล่นง่าย สามารถเล่นได้ตามชายทุ่ง ชายหาด และตามค่ายพักแรมทั่วไป